ศิลปกรรมในวิทยานิพนธ์ศิลปมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศิลปากร พ.ศ 2546

แนวคิด

ความไม่ปรารถนาในเลือดเนื้อเชื้อไขของตนจนถึงขั้นตั้งใจทอดทิ้ง หรือตั้งใจทำลาย จากผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็น “พ่อ - แม่” นี่ถือเป็นพฤติกรรมวิปริตอันผิดธรรมชาติของสัตว์โลกที่พึงมี ศีลธรรมและมีคุณธรรมดั่งเช่น “มนุษย์”
ทุกวันนี้มนุษย์เราต่างใช้ชีวิตกันอย่างเห็นแก่ตัวกันมากขึ้นและมากพอที่จะบิดเบือน กลไกต่างๆ ที่ธรรมชาติได้รังสรรค์ไว้เป็นอย่างดีแล้ว พฤติกรรมในระบบสืบพันธุ์เองก็เป็นหนึ่งใน ค่านิยมที่กำลังผิดเพี้ยนไปเป็นอย่างมากในสภาพของสังคมปัจจุบัน ซึ่งพฤติกรรมดังกล่าวนี้ได้ กลายเป็นเพียงแค่การเสพสุขจากความหฤหรรษ์เท่านั้น ซึ่งมนุษย์เราหลายคนนักต่างพากัน กอบโกยโดยมุ่งเสพกามารมณ์ก็เพียงเพื่อปลดปล่อยกำหนัดของตนเองอย่างไร้สติยั้งคิด จนถึงขั้น ละทิ้งเจตนาอันแท้จริงที่ธรรมชาติได้สร้างเอาไว้ มุ่งแต่เพียงบำบัดความใคร่ หวังความสุขใน ตัณหาเพียงชั่วครั้งชั่วคราว แต่กลับไม่ใยดีในผลพวงอันถือกำเนิดขึ้นจากเลือดเนื้อของตนเองนี้ เห็นแก่ตัวและเอาแต่ได้เกินกว่าจะยอมรับผิดชอบในความพลาดพลั้ง ถึงกับขนาดที่ฆ่าลูกในไส้ได้ อย่างเลือดเย็นเพียงเพื่อให้ตัวเองมีชีวิตอยู่ต่อไปอย่างไร้มลทิน กอปรกับมิได้มองเห็นถึงคุณค่าของ อีกชีวิตเลยแม้เลยแต่น้อย ชีวิตของทารกที่รอคอยการเติบโตเหล่านี้จึงกลายเป็นแค่เพียงเศษซาก ชีวิตที่อาจตกเป็นเหยื่อ หรือตกเป็นอาหารของฝูงมดปลวกที่หวังรุมทึ้งกัดกินเศษซากของร่างกายที่ ปราศจากการเหลียวแลจากผู้ให้กำเนิด ส่วนชีวิตของทารกที่เล็ดลอดเหลืออยู่นั้นก็กลายเป็นชีวิตที่ มีปมด้อยและไม่พึงปรารถนาของผู้ใดเลยแม้แต่น้อยกระทั่งตกเป็นภาระของสังคมในที่สุด สาเหตุ เหล่านี้ได้แพร่หลายทวีคูณมากยิ่งขึ้นและได้กลายเป็นค่านิยมที่กำลังระบาดรุนแรงอยู่ภายใน สภาพของสังคมปัจจุบัน ซึ่งแสดงให้เห็นถึงระดับของความผิดปรกติอันเกิดจากพฤติกรรมของ มนุษย์เรานั่นเอง